Coaches
Ap, Klazina en Rob zijn zelf werkzaam geweest bij defensie, spreken jouw taal en snappen jouw uitdagingen. Zij hebben een ruime ervaring in coaching en begeleiding van burgers en militairen bij Defensie en zetten zich momenteel als vrijwilliger in voor Onbekende Helden. Erik is professional op het gebied van Mindfulness. Hij is opgeleid als eerste graad docent aan de Radboud Universiteit.
Ap van Gameren
In 1974 zorgde dienstplicht ervoor dat ik bij het Korps Mariniers terecht kwam. Na de dienstplicht tekende ik nog eens voor 4 jaar bij en kwam terecht bij de Marinierskapel der Koninklijke Marine. Ik heb daar vervolgens 27 jaar met bijzonder veel plezier gewerkt. Vooral in de laatste 6 jaar heb ik, als manager van het orkest, genoten en kunnen “vlammen” door de Marinierskapel de hele wereld over te “slepen”. Optredens in Rusland, Amerika, Indonesië, Canada, Aruba, Curaçao, Frankrijk, Zwitserland, Japan, stuk voor stuk onvergetelijke optredens; het kon niet op! Tot ik in 1999 werd geveld door een heftige burn-out. Ik was totaal opgebrand en voelde me een kleuter in het lichaam van een bejaarde. Schrijven lukte niet meer: ik kon geen woorden meer vinden, ik had concentratie- en geheugenproblemen en de energie was helemaal weg.
Herstel van mijn burn-out heeft uiteindelijk anderhalf jaar geduurd. Tijdens mijn herstel ben ik – op advies van mijn toenmalige re-integratiebegeleider – gestart met de Post-hbo-opleiding Loopbaan- en Mobiliteitsadviseur bij Adriaan Hoogendijk. Achteraf gezien een cadeautje! Ik was namelijk zelf mijn eerste cliënt en moest mezelf binnenstebuiten keren en werd gedwongen mijzelf vragen te stellen of ik bijvoorbeeld een solist was of misschien toch wel een teamplayer. De dingen die ik jarenlang deed, pasten die wel bij me?
Na de opleiding bij Hoogendijk werd ik hoofd van het Centrum voor Employability en Externe Bemiddeling voor de Koninklijke Marine in Den Haag. Intern volgde ik de opleiding voor Counselor/ studiebegeleider. Ik mocht mensen begeleiden die op een keerpunt stonden in hun leven, militairen en burgerambtenaren die defensie wilden of moesten verlaten, maar ook vrijwillige mobiliteit, mensen die vastliepen in hun functie of zich afvroegen: “Is dit het nu, wil ik dit echt?”
In 2007 solliciteerde ik naar de functie van re-integratiebegeleider bij de nieuwe defensie-organisatie DienstenCentrum Re-integratie. Door Saxion Hogescholen werd ik opgeleid tot re-integratiebegeleider.
Tot aan mijn vervroegd pensioen in 2012 heb ik honderden mensen mogen begeleiden naar herstel en terugkeer in eigen functie, of naar een andere baan, zowel binnen als buiten defensie.
In 2012 ben ik mijn eigen bedrijf gestart: Sequoia Advies & Ontwikkeling en zet ik mijn vertrouwde werkzaamheden – loopbaanadvies, coaching, burn-out begeleiding, outplacement en re-integratie – voort in de burgermaatschappij. Daarnaast begeleid ik voor Buro WerkWijzer projectmatig cliënten in UWV-trajecten voor de regio Noordoost Twente.
Ook werk ik al jaren als vrijwilliger voor Onbekende Helden en verzorg ik, samen met mijn oud-collega’s Klazina van Houwelingen en Rob van Rijn – onder andere workshops voor Veteranen bij het Nederlands Veteraneninstituut in Doorn.
Klazina van Houwelingen
Toen onze jongste zoon ( we hebben er drie) acht jaar was ben ik weer gaan studeren en kwam in 1990 bij toeval bij het Ministerie van Defensie te werken, in eerste instantie bij de boekhouding.
Na vijf jaren deeltijdstudie heb ik diverse functies op verschillende niveaus bij de afdeling P&O bij diverse eenheden vervuld. Het waren uitdagende functies binnen de bijzondere organisatie Defensie. Zo heb ik het in ieder geval al die jaren ervaren.
Door de mens centraal stellen, in mijn werk en adviezen aan leidinggevenden en commandanten, wilde ik mijn steentje bijdragen.
In 2007 kwam de vacature van re-integratiebegeleider voorbij. Een collega van P&O attendeerde mij er op. Het was een nieuwe functie binnen een nieuw dienstencentrum Re-integratie. Deze kans wilde ik niet voorbij laten gaan!
En…. ik mocht deze functie gaan vervullen bij de regio Breda. Het werd een fantastische tijd. Samen met twee collega’s, Ap van Gameren en Rob Van Rijn, hebben we deze regio op poten gezet. Ik heb veel militairen en burgermedewerkers mogen begeleiden, terug naar hun eigen functie of andere functie binnen of buiten Defensie.
Ik heb er ontzettend veel geleerd. Door te werken met cliënten kom je namelijk ook jezelf tegen. Wat zijn mijn kwaliteiten en dus ook mijn valkuilen? Welke uitdagingen wil ik aangaan om te groeien? Ik heb veel gelachen en we hebben ook veel geleerd van elkaar.
Door deze functie ben ik de opleiding tot coach gaan volgen. Ook de opleiding Acceptence en commitment therapie (ACT) en rouwverwerking leverde veel kennis en kunde op. Het waren opleidingen die verdieping brachten.
In 2013 werd ik hard geconfronteerd met het besef dat we het leven “ te leen” hebben gekregen. Binnen ons gezin kreeg een schoondochter twee keer kanker en onze jongste zoon kreeg een herseninfarct. In dezelfde periode overleed ook mijn vader. Dit heeft mij doen besluiten afscheid te nemen van mijn werk bij Defensie.
Maar Defensie heeft nog altijd een grote plaats in mijn hart. Toen de oprichter van de stichting Onbekende Helden mij vroeg om mee te gaan doen als vrijwilliger, was ik gelijk enthousiast.
Van het een kwam het ander. Bij het geven van een cursus solliciteren kwam naar voren dat er grote interesse was voor de vraag “ wie ben ik nu eigenlijk” ? Ap van Gameren en ik hebben toen de workshop” Wie ben ik?” ontwikkeld. Een workshop omdat het de bedoeling is dat deelnemers actief op zoek gaan naar zichzelf.
Sinds 2018 geven Ap en ik deze workshop nu bij het Veteraneninstituut. In 2020 is mijn oud-collega Rob van Rijn ook mee gaan doen, fantastisch!
En iedere keer zien we weer, met grote (be)- en verwondering en plezier, wat het doet met mensen als zij ontdekken wie zij nu eigenlijk zijn. En hoe zij daarna betere keuzes kunnen maken over hoe zij hun levensweg willen vervolgen. Dat is mijn grote motivatie om hier mee door te gaan!
Rob van Rijn
In 1975 ben ik begonnen aan de opleiding bij de KMar. Uiteindelijk ben ik op Schiphol tewerk gesteld en heb daar van 1977 tot medio 1999 gewerkt.
Een groot deel van deze periode werkte ik binnen het bureau falsificaten . Vanuit dit bureau ben ik veelvuldig afgereisd naar het buitenland om instructie te geven over falisificaten aan Nederlandse ambassades en buitenlandse immigratie-autoriteiten.
Gedurende deze 22 jaar heb ik mijn HAVO diploma gehaald, een toelatingsexamen gedaan voor een HBO studie, 4 jaar HBO afgerond.
In 1999 ben ik me gaan bezig houden met re-integratie binnen de KMar en heb dit gedaan toto 2006. In deze periode heb ik en een master gedaan in stressmanagement en re-integratie.
In 2006 ben ik uitgezonden geweest naar Livno en in 2007 weer terug gekeerd in Nederland. In dit korte tijdsbestek was de re-integratie inmiddels verpaarst. Dit was ondergebracht binnen het Diensten Centrum Re-integratie wat de re-integratie deed voor alle krijgsmachtdelen.
Ik werd tewerk gesteld in Breda. Daar heb ik met o.a, Ap en Klazina invulling gegeven aan de werkgeversverantwoordelijkheid “gij zult re-integreren”.
Een bijzondere periode met veel ups en soms ook wat downs. Maar wat hebben we veel weten te bereiken. Er was veel autonomie en die werd maximaal gebruikt. Kaders stonden vaak bol, niet omdat wij dat zo graag deden maar meer om het maximale te kunnen realiseren voor onze cliënten.
Tijdens deze periode, welke i.v.m. mijn FLO eindigde in 2013 heb ik nog een opleiding gevolgd tot loopbaan- en personalcoach.
Daarna heeft Defensie mij tot 2019 teruggehaald als burger vanwege een specifieke klus.
Nu ga ik voor Onbekende Helden mede invulling aan het verzorgen van trainingen. Daar dit met twee oude collega’s uit Breda is, maakt het alleen maar leuker.
Eric Oostdijk
Het grootste gedeelte van mijn leven woon ik al in het mooie Nijmegen. Ik ben getrouwd en trotse vader van drie jongens. Ik heb een bijna fulltime job als docent, vertrouwenspersoon en mindfulnesstrainer (Hogeschool Arnhem Nijmegen). Er is zo gezegd ‘never a dull moment’.
Naast mijn werk ben ik veel in de sportschool te vinden en leef ik me uit met bodypump en RPM. Daarnaast wandel ik graag (het liefst op hoogte). De Annapurna base camp-trek blijft een van mijn mooiste wandelervaringen, alhoewel de Nijmeegse Vierdaagse op een andere manier toch ook een belevenis was. Bij alles in mijn leven is ‘Moeite Doen’ mijn slogan. Niets komt vanzelf en niets is vanzelfsprekend. Vaak moet ik bij dit motto door mijn eigen barrière heen breken en mijn comfortzone verlaten. Mijn jongens kunnen ‘Moeite Doen’ dan ook niet meer horen bij mij thuis 😉
Mindfulness = Nieuwsgierigheid + Vriendelijkheid + Discipline
Met bijna twintig jaar onderwijservaring op zak, ben ik sinds 2012 ook werkzaam als gecertificeerd mindfulnesstrainer (opgeleid aan het Radboud Universitair Medische Centrum voor Mindfulness, Nijmegen). Mindfulness is voor mij vaak een ‘lifeline’ gebleken in tijden dat het spannend was in mijn leven.
Mindfulness is voor mij niet zweverig of een hokus-spokus houding. Nee, het betekent iedere keer weer de nieuwsgierigheid en vriendelijkheid opbrengen om het moment te ervaren zoals het zich aan je voordoet. Vaak heb ik daar dan ook discipline voor nodig en moet ik daar moeite voor doen. Een obstakel op het pad is geen bewijs dat je de verkeerde afslag hebt genomen, het is een uitnodiging om van je pad af te wijken en opnieuw koers te bepalen.
Bestorming van het Capitool was een eye-opener
De beelden van de bestorming van het Capitool in 2021 hebben bij mij energie aangewakkerd om mij met mindfulness te richten op defensie en politie. Het was die ene agent, die in het Capitool de meute belagers wist weg te leiden van de politici. Zijn tegenwoordigheid van geest, zijn rust en doelbewustheid maakte diepe indruk op mij. Zeker omdat het op dat moment voor hem heel anders heeft moeten voelen dan dat het eruit zag.
Maar ook de (recente) beelden uit Afghanistan hebben impact op mij gehad. Hoe houd je je hoofd koel als de een land in vuur en vlam staat.
Door deze beelden werd het mij weer eens helder: er zijn mensen die hun leven wagen voor de vrede en veiligheid van ons allemaal. In Nederland en daarbuiten. Mensen die een stap vooruit doen, waar ze wellicht de neiging voelen twee stappen terug te doen. Mensen die door hun moed soms hun leven lang te kampen hebben met de fysieke en mentale gevolgen daarvan.
Nunc aut nunquam (Nu of nooit – NL Korps Commando Troepen)
Vanuit mijn grote erkenning voor de veteraan kwam het idee in mijn op om mindfulness in te gaan zetten voor hen, die hun leven op het spel hebben gezet voor onze veiligheid. Als iemand zonder militaire achtergrond een wellicht onmogelijk onderneming om dit te realiseren. Hier was het motto Nunc aut nunquam van grote waarde van mij. Nu is het moment!
Spreekwoordelijke deuren gingen open, waarvan ik dacht dat die altijd dicht zouden blijven. Mooie en persoonlijke contacten binnen en buiten defensie ontstonden, waar ik die niet voor mogelijk had gehouden.
Op deze wijze wil ik met mindfulness een steentje bijdragen aan de veerkracht en het welzijn van onze veteranen. Dit doe ik op een persoonlijke manier en met beide voeten op grond. Mindfulness gaat namelijk om te leren landen op de plek waar je bent. Ik ga dit graag samen met jou aan!
